|
نویسنده و کارگردان: مجید مجیدی
تهیه کننده: شرکت ورا هنر
بازیگران: محسن رمضانی، حسین محجوب، الهام شریفی...
سال تولید: 1376
«محمد: معلممون می گه خدا شما نابیناها رو بیشتر دوست داره چون نمی بینید. ولی من
گفتم خانم اگه ما رو دوست داشت چرا ما رو نابینا کرد تا اونو نبینیم؟ بعد گفت: "خدا
دیدنی نیست، ولی همه جا هست. می تونید اونو حس کنید. گفت شما با دستاتون می بینید."
حالا من همه جا رو می گردم تا یه روزی بالاخره دستم به خدا بخوره! اون وقت بهش
می گم، هرچی تو دلم هست بهش می گم...» (به رنگ خدا)
محمد، پسر روستایی روشندلی است که در مدرسه ی نابینایان تحصیل می کند و برای
گذراندن تعطیلات به خانه اش برمی گردد. هاشم، پدری میانسال است که پس از مرگ همسر
دل به دختر روستا می بندد و نمی تواند جایی هرچند کوچک برای محمد باز کند. عزیز،
مادربزرگ پیر محمد، تنها پشتیبان پسرک روشندل قصه است و با مرگش محمد تنهاتر از قبل
می شود.
«رنگ خدا» فیلمی معناگرا و نمادین و به لحاظ امتیاز سینمایی، فیلمی جهانی است. این
فیلم در کشورهای مختلف از جمله ایالات متحده آمریکا با عنوان «رنگ بهشت» اکران شده
و اقبال عمومی یافته است. مجیدی با ساخت این فیلم مخاطب را از دل قرنی پرهیاهو و
مسلط بر همه چیز به درون دلی روشن و آرام می برد و به مخاطب مجال لحظه ای تأمل
می دهد. این فیلم به دنبال این است که به بیننده ی تیزبین خاطر نشان کند که کودکان
ناتوان جسمی اگرچه از توانایی جسمی کمتری بهره مندند، اما به عناصر و پدیده هایی
توجه دارند که از چشم بسیاری دور مانده است. این گروه، متأسفانه به خاطر بی توجهی
جامعه و نادیده گرفته شدن شان از سوی خانواده، به گوشه ای رانده می شوند که خودشان
نیز به طور معصومانه ای این مسأله را می پذیرند.
در تمامی صحنه های فیلم نقش پررنگ دست های محمد را می بینیم که با لمس کردن به همه
چیز توجه می کند و تمام طبیعت را با ریزترین جزئیاتش بهتر از دیگران می بیند و درک
می کند. او حتی می تواند پرنده ای را که از روی درخت افتاده، به لانه اش برگرداند.
دست های محمد روی طبیعت جاندار و تسبیح گوی سُر می خورند و زندگی را لمس می کنند و
گوش-هایش با شنیدن صدای گنجشک ها، دارکوب و صدای باران ارتباط او را با جهان مرئی
برقرار می کند. او با شنیدن به دنبال درک محیط اطراف خود است، صداهای پرندگان جنگل
را به دقت می شنود و بعد واکنش نشان می دهد و این الهامی است از سوی خالق طبیعت، او
در طبیعت به دنبال خداست. پدر محمد از ابتدای فیلم که مدرسه ی شبانه روزی پسرش تمام
می شود می خواهد پسرش را در جایی دور از خانه نگهداری کند تا بتواند به زندگی عادی
خودش ادامه دهد تا به گمان خودش از زیر بار سنگین مسئولیت تربیت او شانه خالی کند،
چرا که بر این باور نادرست است که فرزند نابینایش سربار اوست: «من برای خودش این
کارو کردم، آخه من چه خاکی به سرم کنم؟ حتما می گی بازم باید شکر کنم، ها؟ به چی
باید شکر کنم؟ به چیزی که ندارم؟ به بدبختی هام؟ به آوارگی ام، به پسر کورم؟».
اتفاقاتی مثل دیر آمدن پدر به دنبال پسر در مدرسه و یا دور کردن او از منزل و بردنش
به کارگاه نجاری و... همه و همه باعث می شود تا این کودک تنها، دل شکسته نیز بشود.
مرگ عزیز و تنهایی پدر، او را ناگزیر می سازد که محمد را از کارگاه به خانه باز
گرداند، اما در راه حادثه-ای رخ می دهد و محمد به داخل رودخانه می افتد! این جاست
که پدر پس از لحظه ای تردید، تصمیم می-گیرد؛ تمام سعی خود را برای زنده ماندن و
نجات محمد می کند. در پایان فیلم برای اولین بار پدر فرزند را در آغوش می گیرد و
ابراز محبت می کند و این همان لحظه ای است که محمد مدت ها منتظر آن بوده است.
کودکانی این چنین، با این واقعیت ناخوشایند دست و پنجه نرم می کنند: نادیده انگاشتن
و بی توجهی سایرین تا مرز نیستی. به راستی چه کسی مدافع حقوق کودکان ناتوانی است که
فقط از انسان های سالم برخی ویژگی های جسمی کمتری دارند اما تمام تلاش شان را برای
بودن و خوب بودن و به رنگ خدا بودن می کنند و چه بسا موفق هم هستند؟ آن ها به
سرچشمه ی لطف الهی و شهود متصل اند و شاید اطرافیان شان زمانی متوجه حضورشان بشوند
که زمان از دست رفته باشد.
دانلود فیلم رنگ خدا
|