بازیگران: محسن طنابنده، نگین صدق گویا، بهناز جعفری، رضا شمسایی، محراب رضایی، علی شادمان
کارگردان: ابراهیم فروزش
تهیه کننده: بنیاد سینمایی فارابی، علیرضا سبط احمدی
نویسنده: حسین لعلی
مدت فیلم: 90 دقیقه
سال تولید: 1386
زمان اکران: 1390

محسن(پدر بابک): «از وقتی که بابک اومده، همه چیز به هم ریخته. اولش نمی فهمیدم. اما الان حس می کنم سایه ش رو زندگیم سنگین شده.»

خلاصه ی فیلم

«بابک» کودک معلولی است که در حرکت کردن نقص دارد، اما بهره ی هوشی خوبی دارد. او تمام جریانات و اتفاقات اطرافش را به خوبی تحلیل می کند و می فهمد. در بازی شطرنج مهارت دارد، نقاشی-های زیبایی می کشد، جاروبرقی را درست می کند و .... اما پدر خانواده استعدادهای بابک را درک نمی-کند، با او ارتباط عاطفی مناسبی ندارد و او را دلیل اخراج شدنش از محل کار می داند: «این بچه زندگی منو خراب کرده، مرخصی هام به خاطر اون بوده!» به علاوه پدر بابک، معتقد است رفتار بابک بر پسر سالم و کوچک خانواده تاثیر منفی می گذارد: «هر کار این می کنه، اونم می کنه.»
پدر نمی گذارد که بابک از خانه خارج شود. هنگام مهمانی رفتن او را در خانه نگه می دارد، بدون اطلاع مادر او را به کهریزک می فرستد و مادر به دنبال بابک می رود و او را برمی گرداند و... در واقع، خانواده ی بابک نقطه ی شروع تنش برای اوست. مادر مخالف رفتار همسرش است و بابک را دوست دارد. او حتی برای حفظ فرزندش با همسرش می جنگد. اما همسر نمی خواهد شرایط بابک را درک کند و آن را بپذیرد.

در ادامه ی جریان فیلم که مخاطب با گره افکنی های پی در پی رو به رو شده است، کم کم گره گشایی داستان صورت می گیرد؛ حضور شخصیت «مجید» همکلاسی افشین(برادر کوچک بابک) بابک را به مسیر دیگری هدایت می کند. او حالا دوستی دارد که پنهانی ملاقاتش می کند و با او حرف می زند. مجید به بهانه ی کمک به درس افشین به خانه ی آنها می رود و در فرصت مناسب به اتاق بابک می رود و با او حرف می زند و درس خواندن را به او یاد می دهد. مجید با تلاش بسیار موفق می شود تا بابک را به مدرسه خودش ببرد. معلم در جریان اوضاع بابک و شرایط او در خانه قرار می گیرد. به تدریج گره ها باز می شود و بابک با کمک معلمش، موفق می شود خود را به خانواده نشان دهد. کم کم و در جریان فیلم رابطه ی برادر کوچکش با او دوستانه تر می شود و تغییرات مثبتی در نحوه ی ارتباط اعضای خانواده با بابک و با یکدیگر ایجاد می شود.
داستان بابک، شاید داستان زندگی خیلی از دختران و پسران معلول در کشور ما و حتی در دیگر کشورها باشد. داستانی که ساکت و بی هیاهو زیر پوست شهر سر می خورد ولی ظاهرش را همچنان حفظ می کند. در شرایط بحرانی حضور فردی غیر از پدر و مادر می تواند موثر باشد. حضور مجید و معلم به بحران ایجاد شده خاتمه می دهد.

«زمانی برای دوست داشتن» در ایران چندان شناخته نشده و مورد توجه نبوده. در جشنواره ی فیلم فجر مورد استقبال قرار نگرفت و پس از اکران عمومی هم وضعیت مشابهی را تجربه کرد. چرا که مخاطبانش معتقد بودند با داستانی تلخ و افسرده کننده مواجه اند. اما خوشبختانه «زمانی برای دوست داشتن» در آن سوی مرزهای ایران مورد توجه قرار گرفته است.
علی شادمان بازیگر نقش «بابک» جایزه ی جشنواره ی سینه کید آمستردام را به خاطر درخشش در این فیلم از آن خود کرد. این جشنواره از معتبرترین جشنواره های فیلم های کودکان در دنیاست که در 23 دوره ی برگزاری آن هیچ جایزه ای برای بهترین بازیگر نداشته، اما علی شادمان موفق شد جایزه ی هیات داوران را دریافت کند. کارگردان فیلم، فروزش، دو فیلم خمره و کلید(1364) را در کارنامه ی خود دارد. این کارگردان برنده ی جوایز متعدد بین المللی از جشنواره های معتبر خارجی چون سائوپائولو، لوکارنو، سینه جونیور، بلفورت فرانسه و... بوده است.

هر چند با دیدن فیلم ممکن است این طور به نظر برسد که این فیلم برای کودکان ساخته شده، اما در حقیقت مخاطب عمده ی فیلم پدران و مادران هستند. آنهایی که از پنجره ی چشم خودشان به دنیای کودک شان نگاه می کنند و دنیایشان را کوچک و کوچک تر می کنند تا آنجا که دیگر جایی برای فرزند باقی نمی ماند، آن هم فرزندی معلول که محبت خانواده بهترین نقطه ی اتکا و اعتماد به نفس او و زمینه ی مناسب برای بروز استعدادهایش محسوب می شود.