گفت‌وگویی نزدیک، با نیکوکار نام‌دار؛ جعفرداوردوست شالچی

اشاره: 

جعفر داوردوست شالچی یکی از ایرانی‌های ساکن اروپا است که با کوشش و تلاش فراوان و پس از کسب موفقیت‌های چشمگیر مالی در حرفه‌ی مهندسی عمران، خیریه‌ای با نام حرکت انسانی تاسیس کرده‌است؛ موسسه‌ای که امروزه در اکثر کشورهای جهان نمایندگی دارد.

جعفرشالچی، اواخر آبان سال 1397 در سفری که به مشهد داشت، دفتر این بنیاد خیریه را در مرکز خراسان رضوی افتتاح کرد. چند روز بعد جهت آشنایی با همدم و فعالیت‌های مختلف آن، در میان بچه‌های موسسه حضور پیدا کرد. گفت و گویی که می‌خوانید،  ضمن این بازدید انجام گرفته است:

*جناب مهندس! ضمن عرض خوش آمد و تشکر از حضورتان در همدم، لطفا با توجه به بازدیدی که امروز داشتید، ابتدا نظرتان را در مورد فعالیتهای موسسه بفرمایید؟  

** من از دو موضوع در همدم احساس خوبی پیدا کردم؛ اولا که فضای کارگاه‌ها و خوابگاه بچه‌ها، زیبا و صمیمی است و دوم اینکه متوجه شدم بچه‌های اینجا با عشق و محبت نگهداری می‌شوند که این برنامه برای پرورش و توانبخشی روح و ذهن بچه‌ها بسیار ارزشمند است و من به‌شخصه به این موضوع خیلی اهمیت می‌دهم. اگر واقع‌نگر باشیم، متوجه می‌شویم جز با نیروی عظیم عشق نمی‌توان از روشی دیگر برای رسیدن به قله‌ی موفقیت در همدم رسید چرا که کار در اینگونه مراکز و جز با توسل به نیروی عشق، بسیار سخت و طاقت فرساست. این را هم بگویم که کارگاه‌های موسسه خیلی عالی بود و مشخص است که زحمات زیادی برای اداره‌ی آنها کشیده می‌شود.

*قبل از اینکه به همدم بیایید، فکر می‌کردید که در یک موسسه‌ی خیریه‌ی مشهد، چنین فضای علمی و استاندارد بانشاطی حاکم باشد؟

** پیشتر، دوستان من از موسسه‌ی شما خیلی تعریف کرده بودند. بنابراین علاقمند بودم هرچه زودتر به همدم بیایم و امروز که به اینجا آمدم خوشحالم تصوری که از اینجا داشتم و همچنین تعریفهایی که دوستانم کرده بودند درست بوده است. من امروز حدود 100 نفر از بچه‌ها را از نزدیک دیدم و دوست داشتم همه‌ی 400 نفر را ببینم تا بتوانم شرایطشان را بهتر ارزیابی کنم. کارگاه‌ها و خوابگاه‌های این صدنفری که من دیدم خوب بود. اما امروز شنید‌م که این موسسه‌ی خیریه، در عین حال با مشکلات زیادی از لحاظ فضایی مواجه است. ای کاش فضای باز بیشتری مهیا می‌شد تا بچه‌هایی که امکان راه رفتن دارند، بتوانند از هوای آزاد و بازی کردن در آن، لذت بیشتری ببرند. چون ایران ما کشور گرمی است، می‌بایست در طراحی ساختمان اینگونه مراکز و محل نگهداری افراد معلول، فضای آزاد بیشتری در اختیارشان باشد.

من در اسکاندیناوی زندگی می‌کنم. آنجا به دلیل برودت و سرمای هوا، فضای داخل خوابگاهها را به گونه‌ای خاص و در جهت رفاه بیشتر ساکنین، طراحی و تجهیز می‌کنند. اما اینجا -و البته در صورت وجود زمین و سرمایه‌ی کافی- باید به فضاهای سبز و مفرح بیشتر اهمیت داده شود که بچه‌ها با شور و هیجان مشغول بازی و ورزش و پیاده‌روی باشند.

* پس شما روی نقش و تاثیر طبیعت در توانبخشی اینگونه بچه‌ها تاکید می‌کنید؟

** بله. من جدای از لزوم وجود فضاهای طبیعی کافی در ساختمان و خوابگاه بچه‌ها، پیشنهاد می‌کنم آن‌ها را به کوه و دامن طبیعت بکر هم ببرید و تا جایی که من در جریانم خوشبختانه این کار ماهی یک‌بار در همدم اتفاق می‌افتد...  امیدوارم یاوران ورزشکار و کوهنورد، فرزندان این موسسه را در این زمینه بیشتر کمک کنند.

*ما ایرانی‌ها، انسان‌هایی عاطفی هستیم و بر همین مبنا در خدمت خیریه‌هایی چون همدم و بچه‌های ساکن آن هستیم. با توجه به اینکه شما در اروپا هستید لطفا توضیح بدهید که در ذهن اروپایی‌ها چه چیزی هست که آنها را به کار خیر و نیکوکاری تشویق می‌کند؟ اصلا چرا باید به این بچه‌ها توجه کرد؟

** عشق، مرز و کشور و منطقه‌ی بخصوصی نمی‌شناسد. در همه جای دنیا عشق حکمرانی می‌کند. اروپا هم از این قضیه مستثنی نیست و درآنجا هم محبت و عاطفه‌ی انسانهاست که باعث همدلی و کمک به اینگونه بچه‌ها می‌شود.

ما گاهی فکر می‌کنیم این بچه‌ها دریافت خاصی از زندگی ندارند و خیلی چیزها و مسائل روزمره را  متوجه نیستند و نمی‌فهمند. من معتقدم این ماییم که نمی‌فهمیم و هرچه این بچه‌ها درک می‌کنند اصل هستی است و لبریز از احساسات اصیل انسانی. این بچه‌ها همگی فرشته‌های بی‌گناهی هستند که وظیفه‌ی تمام مردم جهان خدمت به آنها و نگهداری‌شان با بهترین شرایط ممکن است. ماهاتما گاندی می‌گوید کشور پیشرفته کشوری است که به حیوانات کشورش هم اهمیت می‌دهد چه برسد به انسان‌های مظلوم و بی‌گناهش.

* چه پیشنهادی برای نیکوکاران و شهروندان مشهدی جهت همدلی بیشتر با فرزندان همدم دارید؟

** ما باید همه باهم همکاری کنیم. این پیامی است که ما با نوع طراحی لوگوی خیریه‌ی خودمان(شالچی) هم روی آن تاکید داشته‌ایم. تا همکاری نداشته باشیم به جایی نخواهیم رسید. بزرگترین خیریه‌ی دنیا متعلق به آقای بیل گیتس است که سالی چهارمیلیارد دلار صرف امور خیریه می‌کند. من دوماه پیش با او ملاقات داشتم و از وی خواستم به تنهایی کار نکند. او می‌تواند هزاران نفر را با خود همراه کند تا زودتر و بهتر به نتیجه برسد و با همکاری خیرین دیگر و بدون اسم بردن از یک نفر خاص، حتی باعث از بین رفتن فقر در کل جهان شود. بنابراین من از تمام مردم و خیرین و نیکوکاران مشهدی درخواست می‌کنم زیر یک سقف گرد هم بیایند و فارغ از نام وشهرت و عنوان، در گسترش امور خیر و عام‌المنفع و کمک به جامعه‌ی انسانی فعالیت کنند. من به‌شخصه، هیچ تاکیدی بر نامم ندارم و همین آرم و لوگوی خیریه‌ی خودمان را با نام «حرکت انسانی» کافی می‌دانم و نیازی نمی‌بینم که اسم شالچی در کنارش آورده شود.

من معتقدم در کار خیر، بایستی کلمه‌ی من را از میان برداریم تا بتوانیم به هدف واقعی خیریه‌ها برسیم. به تنهایی نمی‌شود کاری انجام داد. باید همه باهم باشیم. 

* از کدام بخش همدم بیشتر خوشتان آمد و می‌تواند به عنوان یک خاطره‌ی ماندگار در ذهنتان ثبت شود؟

** از سرای مهر و خصوصا تابلوی گنجشک‌های گلدوزی شده توسط زینب خیلی خوشم آمد و همچنین صدای تکتم را هیچگاه از یاد نخواهم برد. صدای تکتم برای من تداعی‌گر صدای فرشته‌ای بود که پیام‌ مهر و محبت خداوند را تکرار می‌کرد. من بدون اغراق حرف می‌زنم و باید اعتراف کنم فکر می‌کردم خداوند است که با ما و از زبان تکتم حرف می‌زند. 

*و حرف و نکته‌ی آخرتان؟

** من دوست دارم به بچه‌ها بگویم: به گمان من هرکدام از شما یک قدرت الهی هستید. هرگز احساس ناتوانی نداشته باشید، همت کنید و مطمئن باشید به آنچه می‌خواهید می‌توانید دست یابید. من هم در خانه‌ای همانند شما بزرگ شدم و شرایط شما را درک می‌کنم. بنابراین مشکلات شما کوچک‌تر از قدرت شماست. هدف من عشق است. شما هم با عشق به آنچه می‌خواهید برسید، خواهید رسید.