بابک، انگیزه‌ای که خیریه‌ای را شکل داده‌است؛

معرفی موسسه‌ی خیریه‌ای در تربت جام

هر کدام از مراکز نگهداری معلولان و یا خیریه هایی که می شناسیم برای خود داستانی دارند اما شاید ما از داستان آنها بی خبر باشیم درست مثل داستان "موسسه‌ی خيريه‌ی عرش نشينان توانا جام" که شنیدن ماجرای شکل گیری اش خالی از لطف نیست.

 این موسسه با مشهد دوساعتی فاصله دارد و در شهر تربت جام در بلوار والفجر، بعد از خيابان قاسم انوار در حاشیه‌ی خیابان اصلی واقع شده است. اما ماجرای شکل گیری این موسسه که کودکان معلول قابل درمان، آموزش پذير و اتيسم را شناسايي و تحت حمايت خود قرار می دهد، چیست؟

ماجرا از آن جا شروع شد که...

 سال 1392 خانم شیخ احمدی از اهالی تربت جام در یکی از مراکز بهزیستی شهر، با کودکی به نام بابک آشنا می شود. بابک کودکی است با مشکلات مادرزادی در ناحیه‌ی صورت(ناقص الخلقه) و این باعث می‌شود که سر از مراکز نگهداری معلولان بهزیستی در بیاورد. او که مشهدی است چند سال پیش به تربت جام فرستاده می‌شود و وقتی در یکی از روزها گذر خانم شیخ احمدی به واسطه ادای نذری به محل نگهداری بابک می‌افتد، هم مسیر زندگی بابک و هم خانواده‌ی جان نثار و بخصوص مادر خانواده، یعنی خانم شیخ احمدی دچار تغییر می‌شود؛ خانم شیخ احمدی می‌شود حامی بابک. بهزیستی تربت جام همراهی و همکاری می‌کند و بابک که همنام فرزند بزرگ‌تر خانم شیخ احمدی است، در مدرسه‌ی معمولی ثبت نام می‌شود و با پیگیری او سلامتی ذهنی بابک ۱۰۰ در صد اثبات و از مرکز نگهداری معلولان ذهنی ترخیص می‌شود. خانم شیخ احمدی تصمیم می‌گیرد برای مداوای بابک اقدام کند و در این مسیر با پزشک فرشته‌صفتی به نام دکتر عبدالجلیل کلانتر هرمزی آشنا می‌شود؛ پزشکی که کمک‌های او به کودکان دارای معلولیت‌هایی از جنس معلولیت بابک، زبانزد است و چند عمل او و تیم پزشکی اش باعث می شود چهره‌ی بابک تغییر کند. پروسه‌ای که البته تا امروز هنوز ادامه دارد.

وقتی خانواده بابک پیدا شدند

بعدها خانواده اصلی بابک پیدا می شود و او به آغوش خانواده اش بر می گردد. اما، حضور او در زندگی خانم شیخ احمدی باعث می شود او و چند نفر از دوستان خیرش به فکر ایجاد مرکزی برای کمک به کودکان معلول قابل درمان، آموزش پذير و اتيسم بیفتند. موسسه‌ای که به طور رسمی از فروردین سال 1395 کار خود را شروع کرده است و خانم شیخ احمدی در حال حاضر مدیریتش را بر عهده دارد.

خودش در این باره می گوید: در حال حاضر موسسه  از 225 مددجوی تحت پوشش خود حمایت می کند. این مددجویان کودکان و نوجوانانی تا سن 18 سالگی  را شامل می شوند و حمایت ما هم از این مدد جویان در خانواده صورت می‌پذیرد.

او درباره‌ی وضعیت و شرایط خانوادگی این مدد جویان می‌گوید: در بین این مدد جویان هم کودک یتیم داریم، هم کودکانی که با دارا بودن پدر و مادر خانواده های بسیار نیازمند دارند و هم کودکانی که سرپرست موثری ندارند و 60 درصد این مدد جویان هم از روستاهای تربت جام اند که در خانه‌ی بعضی از آنها، به جای یک معلول 2 و حتی 3 معلول وجود دارد.

شیخ احمدی در توضیح  بیشتر می‌گوید: از اين تعداد بيش از پنجاه کودک با شرايط دشوار در حال تحصيل در مدارس عادي و آموزش در مدارس استثنائي و مدارس توانبخشي هستند و الباقي در حال درمان از طريق توانبخشي و ديگر حمايتهاي درماني. لذا به همت، حمايت و کمک هاي نقدي وغير نقدي خیرین عزيز در هر مورد ممکن، شديدا نياز داريم.

شناسایی بیماران اُتیسم

یک بخش دیگر فعالیت موسسه خيريه‌ی عرش نشينان توانا، شناسایی کودکان دارای بیماری اُتیسم می باشد و این موسسه طرح غربال‌گری این بیماری را در تربت جام انجام می دهد تا از این طریق بتواند به کودکانی که به اُتیسم مبتلا هستند و به خانواده های آنها، کمک کند. شیخ احمدی به‌عنوان توضیح بیشتر درباره‌ی فعالیت های موسسه می گوید: جدا از مسئولیت اصلی که برای موسسه تعریف کرده ایم در حال حاضر، ما به 20 خانواده متفرقه نیز کمک می‌کنیم و این خانواده ها دارای شرایط بسیار مالی بدی هستند که مثلا پدر خانواده فوت شده است و مادر خانواده باید از 7 یا 8 فرزند خودش نگهداری کند؛ آن هم در حالی که بعضی از این خانواده ها حتی شناسنامه ای هم ندارند و یارانه ای هم دریافت نمی کنند. پس شرایط زندگی آنها بسیار بد است و نیاز به حمایت جدی دارند.

وی ادامه می دهد: جدا از کمک هایی که در حد توان موسسه برای درمان و آموزش مددجویان انجام می شود، سعی می کنیم در طول سال در مناسبت های مختلف، کمک های غذایی و یا لباس به خانواده های نیازمند تحت پوشش برسانیم.

وقتی خدا می خواهد...

وقتی حرف های شیخ احمدی را می شنوم، خاطرات دیدارم با این زن مهربان و بابک برایم زنده می شود؛ اولین دیدارم با این خانم و خانواده اش در تربت جام و آخرین دیدار سال قبل و در شب افتتاح موسسه اتفاق افتاد و حالا فکر می کنم روزگار چه بازیها که ندارد. کودکی با شرایط خاص به دنیا می آید و سر از یکی از مراکز بهزیستی در می آورد. به دست انسان های مهربان مقدار زیادی از مشکلات او با درمان حل می شود. و بعد وجود او بهانه ای می شود تا مرکزی برای تعداد دیگری از کودکان این سرزمین ایجاد شود که خوشبختانه تا امروز توانسته است کمک های خوبی به این کودکان و خانواده آنها بکند.

حرف خانم شیخ احمدی در گوشم تکرار می‌شود که می‌گوید: در حال حاضر ما با کودکانی روبرو هستیم که درمان آنها باعث شده مشکلاتشان کم شود و مثلا کودکی که تا 4 سالگی نتوانسته است راه برود، سرانجام راه بیفتد. و ما این را از لطف خداوند بزرگ و کمک خیرینی می دانیم که چه در قالب پزشک، چه دیگر شهروندان، به کمک ما و به کمک بچه های شهرشان آمده اند.