خانمی ۴۲ ساله با چهره‌ای اندوهگین وارد اتاقم  شد و بعد از احوالپرسی متداول،  با کمی مکث و اندوه گفت: «‌اگه راستشو بخوام بگم دیگه هیچ انگیزه ای برای ادامه‌‌ی زندگی ندارم! من فقط یه پسر ۱۹ ساله‌ی بی نظیر و دوست داشتنی داشتم که پاییز پارسال به صورت ناگهانی در اثر یه تصادف شدید از دست دادمش. ازطرفی با همسرم هم ۱۵ ساله ارتباط عاطفی در حد صفر دارم و تقریبا هیچ‌وقت نمی بینمش ولی به صورت قانونی هم جدا نشدیم. خیلی‌وقته که دیگه اشتیاقی به زندگی ندارم! نمیدونم  صبح برا چه چیزی یا واسه چه کسی باید از خواب بلند شم؟! چرا خدا با من این کارو کرد؟! یعنی واقعا یه دنیای دیگه وجود داره که من اونجا پسرم رو دوباره ملاقات کنم؟! ...  احساس میکنم یک‌هویی سقوط کردم. تنها و بی‌کس و بدون هیچ هدفی، سرگردون و افسرده و ناامیدم...»

آری او یکی از بسیار انسانی بود که با "چرایی زندگی" یا به قول کافکا این پرسش که "آیا این زندگی ارزش زیستن دارد؟" مواجه شده بود. اضطراب ناشی از این پرسش اساسی را شاید بتوان دغدغه اصلی بشرامروزی دانست.

انسان عصر جدید به رغم آسایش،آرامش ندارد و به دنیای  بیرون مشغول و از دنیای درون غافل است ولی ناگهان در خلال زندگی روز مره با رویدادها و اتفاقاتی روبرو میشود که چهره جهان برایش عوض میشود و به قول خانم مراجع انسان سقوط می کند و به تعبیر من به دنیای دیگری هبوط می کند که در آن در برهوت تنهایی و بی معنایی حیران می‌ماند.  

ویکتور فرانکل معتقد است که ناتوانی در پاسخی قانع کننده و آرامش بخش به این موضوع نتیجه اش ظهور مثلث "افسردگی , پرخاشگری و اعتیاد" درجامعه عصبی و عاری از معناست. افزایش آمار خودکشی , بزهکاریهای اجتماعی و شیوع نگران کننده اعتیاد گواه این مدعا است.

ویکتور فرانکل علت زندگی را با دلیل زندگی متفاوت می داند.علت زندگی من و شما ،پدر و مادرمان هستند ،یعنی یک اتفاق عاطفی و انگیزه زیستی ، اما دلیل زندگی ما توسط خودمان طراحی و کشف می شود.

او معتقد است که انسان ها به 3 روش مختلف به زندگی خود معنا می بخشند؛

- 1از طریق خلق ارزشهای خلاق یا به عبارتی دیگرانجام یک کار شایسته: برخی انسان ها با خلق اثر و آفرینش پدیده ای به زندگی معنا می بخشند گویی که زندگی آنان پروژه ای است برای خلق یک اثر ماندگارمانند خلق یک نقاشی مینیاتور توسط استاد فرشچیان ، ارائه یک نظریه علمی مانند پروفسورحسابی و یا خلق یک نوای ماندگارمانند استاد شجریان.این گروه از انسانها درزندگی فعالانه درجنب و جوشند.

- 2از طریق درک ارزشهای تجربی یا روحی : مانند درک احساس عشق با معشوق یا درک یک احساس لطیف انسانی درکمک به هم نوع یا لذت شنیدن یک موسیقی روحنواز و خاطره انگیز.

- 3از طریق تجربه درد و رنج :

مانند کسانی که در رنج های زندگی تفسیری خاص و تعبیری ناب را درمی یابند. چه بسیار مردمانی که در فقر ، بیماری و تنهایی زندگی می کنند وبا زندگی سخت دست به گریبان و گلاویزند و درآن رنجها، معنای خاصی برای خود دارند.

مُراجع من هم از همین دست افراد است که باید رنجش را معنا کند و دنیای مرده اش را زنده کند.

فرانکل درد و رنج را جزیی از زندگی بشر میداند و یافتن معنا را در شرایط سخت زندگی که غیر قابل گریز است ,هنرانسان برای زیستن میداند. اوکه خود در طی جنگ جهانی دوم تجربه زندگی در چهاراردوگاه اسیران جنگی را پشت سر نهاده میگوید: "معنای زندگیِ من، معنا بخشیدن به زندگی دیگران است."  

در هر صورت روح پرسش گر انسان در جستجوی معنا همیشه مشتاق است تا با داستان و روایتی معنادار برای خود معنایی بیافریند.

شاید "معنا" خلق یک ارزش ماندگار، آفرینش مهربانی و محبت و به تصویر کشیدن لبخند و شادی درچهره کودک و انسانی نیازمند باشد چرا که همزمان تجربه ای از نوع دوستی وحس بودن را در درون انسان شکوفا می کند. با درآغوش کشیدن کودکان بی پناه و آسیب دیده ورنج کشیده که طعم تلخ زندگی را درشرایط گوناگون چشیده اند، بتوان اندکی طعم شیرین زندگی را به آنان چشاند.

"معنا" شاید این باشد که زندگی را با سمفونی عشق و محبت و امید مصفّا کنیم و این ازهمان لحظات ناب وشورانگیزی است که گویی تمام ذرات جهان سراپا دررقص و پایکوبی است.

شاید بتوان گفت معنا "متبرک" کردن زندگی است.